Yeni hayat

2  Hafta sonra gidiyoruz buralardan.
Oben'in işi nedeniyle Cezayir'e taşınıyoruz.
1  sene kadar orada olucaz.
Yeni bir ülke, yeni ev, yeni bir macera...
Bizi neler bekliyor bilmiyorum, ama birden fazla duyguyu birarada yaşıyorum.
Hüzün,heyecan,merak,endişe,mutluluk,korku,tedirginlik,umut,hayaller..
Lina olmasa yine endişe eder miydim? Tedirginlik hisseder miydim acaba diye sorguluyorum kendimi
Cevabım "Biraz endişe ederdim" oluyor.

Ben oldum olası yeniliği, değişikliği sevmişimdir.
Yeni yerler, yeni kültürler beni hep cezbetmiştir.
Dünyada hiç bir yer için "görmek istemem" cümlesini kuracağımı sanmıyorum.
En berbat , en yoksul, en pis,en kalabalık,en soğuk, en sıcak,en farklı... bu liste uzar gider ama
işte her "en" diye nitelediğimiz coğrafya, tam da o sahip olduğu "en" dolayısıyla görülmeye değerdir bence.
Çünkü normal, sıradan olan size fazla bir şey katmayacaktır. Asıl cevap "enlerde"
Hayat da böyle değil mi zaten.
Bizi geliştiren, yontan, törpüleyen, yerden yere vuran veya bulutların üstüne çıkaran, hep hayatta ki enler..

O yüzden merakla ve istekle bekliyorum yeni maceramızı

Arabistan gibi kadınlar için çok iç açıcı olmayan bir ülke deneyimi bile kısa süreli de olsa bana çok farklı bir bakış açısı kazandırmıştı. Ara ara sevgilimle konuşurken aklımıza geliyor maceralarımız,gördüklerimiz yaşadıklarımız..
Güzeldi diye anımsıyoruz hep.
Umarım Cezayir içinde ileri ki yıllarda geçmişe bakıp düşündüğümüzde, aynı şekilde güzel anılarla hatırlarız.

Şuan için tek dileğim bu.
Demin de dediğim gibi bir bebekle başka bir ülkeye gitmek zor,
Az gelişmiş bir ülkeye gitmek çok daha zor.
O nedenle beni tek düşündüren kızımın sağlığı ve onun rahatlığı.
Gerisi teferruat..

Orda ki yeni hayatımızı elimden geldiğince burada paylaşacağım.
Bize bol şans dileyin ;)