Öncelikle şunu söylemeliyim; Arabistan daha önce gittiğim hiç bir yere benzemiyor ama her şey bir o kadar da tanıdık. bunun Arap kültürünün ülkemiz üstündeki etkisinin çok büyük olmasına bağlayabiliriz sanırım.
Her neyse istanbulda Riyadh uçağının olduğu kapıya gittiğim de ilginçlikler başladı diyebilirim. Uçağı bekleyenler içinde benim dışımda hiç kadın yoktu ve bu durum bende inanılmaz bir gerginlik ve ne yapacağını bilememe durumu oluşturdu. Herkesten farklı olmak girilen ortama yabancı olmak ne kadar da zor birşey bunu deneyimlemek bende azınlıkların tüm hayatlarnı bu şekilde nasıl geçirdiklerini aklıma getirdi açıkcası. ben bunu sadece 10 dakikalığına yaşamış olsamda....
Neyse ki hostesler kadın diye içimden geçirirken, uçağa alımlar başladı uçağa binip, yerime kadar yürüyüşüm sırasında bir şeyi daha fark ettim; Tek kadın yolcu ben değildim ama kadın sayısı gerçekten çok azdı. 5-6 kadın dışında yolcuların hepsinin erkek olması diğer tüm kadın yolcularda da aynı psikolojiyi yaratmıştı. Yerime gidene kadarki O kısa yürüyüşüm sırasında tüm kadınlarla göz göze geldim,her biriyle tek tek... sanki her bakışma ile birbirimize gizlice "evet biliyorum bende varım" diyorduk. belki abarttığımı düşünebilirsiniz ama gerçekten kadınların günlük hayatta birbirini süzmesi ne giymiş bakışı değildi bu. Erkek egemen bir atmosferde rahatlama, güven veya ne biliyim bildik tanıdık arama haliydi sanki.
Uçuş öncesinde yerimin tam orta sırada olduğunu fark edip, uçağa binmeden o kadar çok dua ettim ki 2 yanımda arap amcalarla sandwich olarak gitmemek için sanırım allah duydu sesimi ve cam kenarındaki amcanın dışında koridor tarafına kimse gelmedi ve ben hemen yana kayarak rahat bir şekilde yolculuk yaptım.
Uçuş sırasında bana çok ilginç gelen bir başka durumda havalandıktan sadece 15 dakika sonra "sefer duası" olduğunu sonradan anladığım bir duanın izlemeye başladığım filmi tam ortasından bölerek ekranlarda belirmesiydi. :))
Evet önce arapça başladı yazılarla beraber...Üstelik arapça her hangi bir şey bizde dua veya kuraan okunuyor izlenimi yaratıyor ki bu durumu daha da karmaşık ve komik yapıyor ,çünkü hangisi dua hangisi normal konuşma anlaması biraz zor oluyor :) Her neyse sonra sırayla Türkçe ve İngilizcesini dinledik bu şekilde anlamış oldumki sefer duası diye birşey varmış :)
Beni tedirgin eden bir diğer durum da çarşafımın olmamasıydı. Çünkü oben bana havaalanında sadece şal ile göğsümü örtmemin yeterli olacağını zaten çıkarken havaalanından bana çarşaf getireceğini söylemişti. uçağın inmesiyle beraber o birlik duygusu içinde olduğum kadınların herbiri tek tek siyahlara büründüler :) ben montumu giyip üzerine gri şalımı aldım ama deminden beri bahsettiğim farklılık duygusu ve kadın olarak orada bulunmak zaten insanı tedirgin etmeye yetiyor.
Bu arada kızıl saçlı ve beyaz tenli olmak da işleri hiç kolaylaştırmıyor, esmerseniz belki biraz daha rahat olabilirsiniz ama benim gibi kapkara adamların arasında parlıyorsanız gerilmek içten bile değil. :S
Neyse pasaport kontrolünde tek kadın olarak sırada bekliyordum. bakışlardan hiç bahsetmiyorum bile...
Polis beni işaret ederek öne gelmemi söyledi. Önce bunun iyiye işaret olmadığını düşünürken, sonradan kadınlara burada her yerde öncelik verildiğini öğrendim. Bu konuya geri döneceğim.
Sorunsuz ama uzun süren bir pasaport kontrolünden sonra sonunda bavulumu aldım ve canım kocacım oradaydı :)) ben tam üzerine atlamaya hazırlanırken eğilip çantaları alırken bana:" sakın!! burda öpüşme filan olmaz arabaya binelim" demez mi :) tam vaktinde...
İşte ilk izlenimlerim... gece karanlıkta arabada giderken görebildiğim uçak pisti gibi yollar pahalı arabalar ve çok tehlikeli bir trafik... Kalacağımız yere gelene kadar bizde olsa haberlere 2 gün konu olabilecek kadar büyük bir kaza gördük ve tarfik gecenin 2 buçuğu olmasına rağmen çok kalabalıktı. Metrelerce araba kaza yüzünden bekliyordu ki bizim şansımız vardı kaçacak bir yer bulduk ve evimize ulaşabildik.
Geri kalan izlenimlerimi biraz daha vakit geçirdikten sonra yazmayı düşünüyorum. Şimdilik bu kadar...
Her neyse istanbulda Riyadh uçağının olduğu kapıya gittiğim de ilginçlikler başladı diyebilirim. Uçağı bekleyenler içinde benim dışımda hiç kadın yoktu ve bu durum bende inanılmaz bir gerginlik ve ne yapacağını bilememe durumu oluşturdu. Herkesten farklı olmak girilen ortama yabancı olmak ne kadar da zor birşey bunu deneyimlemek bende azınlıkların tüm hayatlarnı bu şekilde nasıl geçirdiklerini aklıma getirdi açıkcası. ben bunu sadece 10 dakikalığına yaşamış olsamda....
Neyse ki hostesler kadın diye içimden geçirirken, uçağa alımlar başladı uçağa binip, yerime kadar yürüyüşüm sırasında bir şeyi daha fark ettim; Tek kadın yolcu ben değildim ama kadın sayısı gerçekten çok azdı. 5-6 kadın dışında yolcuların hepsinin erkek olması diğer tüm kadın yolcularda da aynı psikolojiyi yaratmıştı. Yerime gidene kadarki O kısa yürüyüşüm sırasında tüm kadınlarla göz göze geldim,her biriyle tek tek... sanki her bakışma ile birbirimize gizlice "evet biliyorum bende varım" diyorduk. belki abarttığımı düşünebilirsiniz ama gerçekten kadınların günlük hayatta birbirini süzmesi ne giymiş bakışı değildi bu. Erkek egemen bir atmosferde rahatlama, güven veya ne biliyim bildik tanıdık arama haliydi sanki.
Uçuş öncesinde yerimin tam orta sırada olduğunu fark edip, uçağa binmeden o kadar çok dua ettim ki 2 yanımda arap amcalarla sandwich olarak gitmemek için sanırım allah duydu sesimi ve cam kenarındaki amcanın dışında koridor tarafına kimse gelmedi ve ben hemen yana kayarak rahat bir şekilde yolculuk yaptım.
Uçuş sırasında bana çok ilginç gelen bir başka durumda havalandıktan sadece 15 dakika sonra "sefer duası" olduğunu sonradan anladığım bir duanın izlemeye başladığım filmi tam ortasından bölerek ekranlarda belirmesiydi. :))
Evet önce arapça başladı yazılarla beraber...Üstelik arapça her hangi bir şey bizde dua veya kuraan okunuyor izlenimi yaratıyor ki bu durumu daha da karmaşık ve komik yapıyor ,çünkü hangisi dua hangisi normal konuşma anlaması biraz zor oluyor :) Her neyse sonra sırayla Türkçe ve İngilizcesini dinledik bu şekilde anlamış oldumki sefer duası diye birşey varmış :)
Beni tedirgin eden bir diğer durum da çarşafımın olmamasıydı. Çünkü oben bana havaalanında sadece şal ile göğsümü örtmemin yeterli olacağını zaten çıkarken havaalanından bana çarşaf getireceğini söylemişti. uçağın inmesiyle beraber o birlik duygusu içinde olduğum kadınların herbiri tek tek siyahlara büründüler :) ben montumu giyip üzerine gri şalımı aldım ama deminden beri bahsettiğim farklılık duygusu ve kadın olarak orada bulunmak zaten insanı tedirgin etmeye yetiyor.
Bu arada kızıl saçlı ve beyaz tenli olmak da işleri hiç kolaylaştırmıyor, esmerseniz belki biraz daha rahat olabilirsiniz ama benim gibi kapkara adamların arasında parlıyorsanız gerilmek içten bile değil. :S
Neyse pasaport kontrolünde tek kadın olarak sırada bekliyordum. bakışlardan hiç bahsetmiyorum bile...
Polis beni işaret ederek öne gelmemi söyledi. Önce bunun iyiye işaret olmadığını düşünürken, sonradan kadınlara burada her yerde öncelik verildiğini öğrendim. Bu konuya geri döneceğim.
Sorunsuz ama uzun süren bir pasaport kontrolünden sonra sonunda bavulumu aldım ve canım kocacım oradaydı :)) ben tam üzerine atlamaya hazırlanırken eğilip çantaları alırken bana:" sakın!! burda öpüşme filan olmaz arabaya binelim" demez mi :) tam vaktinde...
İşte ilk izlenimlerim... gece karanlıkta arabada giderken görebildiğim uçak pisti gibi yollar pahalı arabalar ve çok tehlikeli bir trafik... Kalacağımız yere gelene kadar bizde olsa haberlere 2 gün konu olabilecek kadar büyük bir kaza gördük ve tarfik gecenin 2 buçuğu olmasına rağmen çok kalabalıktı. Metrelerce araba kaza yüzünden bekliyordu ki bizim şansımız vardı kaçacak bir yer bulduk ve evimize ulaşabildik.
Geri kalan izlenimlerimi biraz daha vakit geçirdikten sonra yazmayı düşünüyorum. Şimdilik bu kadar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder